16e Eeuw

Stormpolder is nog een aparte gemeente. Op de hoek van de Sliksloot en Hollandsche IJssel vestigt zich een steenfabriek zoals er veel meer langs de IJssel te vinden waren.

1896

Er vestigt zich een steenkoolteerfabriek die koolteerproducten waaronder pek, wegenteer en reosootolie produceert. Dat is het begin van de vervuiling. Want ook nu kan er van het grondwater een sterke teergeur komen.

1918

De productie gaat door onder de naam N.V. Utrechtse Asfaltfabriek.

1941-1952

De vaste afvalstoffen worden gebruikt als ophoogmateriaal van het terrein. Wie “de put” in de Stormpolder kent, weet hoe diep het was.

1952

De Utrechtse Asfaltfabriek fuseert met de Teerunie uit Uithoorn.

1957

Het einde van de productie; er vindt alleen nog opslag plaats.

1959

De naam wijzigt in Cindu N.V.

1970

Einde Cindu. Start Exploitatie Maatschappij Krimpen (EMK)

1970-1980

Er voltrekt zich een tienjarige ramp in Krimpen aan den IJssel. De EMK treedt op als chemisch afvalverwerker. Minimaal 73,000 ton chemisch afval verdwijnt op onverklaarbare wijze. De stoffen blijken later op velerlei manieren en plaatsen in water en bodem gedumpt te zijn. In de Stormpolder werden de vaatjes in de kelders van “de koolteer” opgeslagen. Toen die vol waren, werden ze omgeschopt op het ophoogmateriaal. Er waren verborgen afvoerbuizen die zo op de IJssel loosden. Er waren speciale schepen met speciale compartimenten, zodat er tijdens de vaart geloosd kon worden en tegelijk water ingenomen kon worden waardoor de diepgang gelijk bleef. Eindeloos meer van dit soort zaken.

1980

EMK gaat failliet. Er blijft een gifbelt van een onvoorstelbare omvang achter.

1983

Vrij Nederland publiceert een “Kleine Gifatlas” met de “gif-top-dertig”. Het EMK-terrein prijkt bovenaan. Om dit in de juiste context te plaatsen: nu bekendere gifterreinen in deze regio staan een stuk lager. Broekpolder in Vlaardingen (op 6), Merwedepolder in Dordrecht (9) en Zellingwijk in Gouderak (11).

1984

De installaties die nog op het terrein staan, zijn in zeer slechte staat en worden verwijderd. Er ligt ook al die jaren een schip met lading te vergaan. In totaal is er sinds 1980 minimaal 3.500 ton chemisch afval opgeslagen gebleven.

1986

De Staat vordert het terrein.

1987

Start van de bodemsanering in het kader van de interimwet bodemsanering volgens de IBC-methode (Isoleren, Beheersen en Controleren). Het terrein wordt langs de waterkant geïsoleerd middels damwanden. Het geheel wordt afgedekt met een dikke laag asfalt.

1994

Een te hoge grondwaterstand blijft voor problemen en druk op de damwanden zorgen. Het water wordt opgepompt, gezuiverd en geloosd.

vanaf 1994

De IBC-maatregel is in principe een eeuwigdurende. De kosten van met name het kunstmatig verlagen van het grondwaterpeil bedragen circa €250.000 per jaar.

2017

Na jaren van onderzoek wordt er besloten om over te gaan tot een ingrijpende sanering: alle vervuilde grond zal afgegraven en thermisch gereinigd worden. College (SGP/Leefbaar Krimpen/PvdA/CDA) besluit terrein te kopen voor €2.950.000 (ex btw). Het bedrag wordt vooruit betaald en kan gelijk gebruikt worden om een deel van de saneringskosten te betalen. (Zie: Rijksvastgoedbedrijf verkoopt 6 hectare gifgrond aan Krimpen aan den IJssel)

2018

Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat sluit een contract met Dura Vermeer.

2019

In maart start Dura Vermeer met de eerste echte werkzaamheden. Er kan echter niet begonnen met de bodemsanering: er is een probleem met de thermische reiniging van grond. Bij andere saneringsprojecten “gereinigde” grond blijkt bij terugkomst op de locaties nog steeds vervuild.

College (Stem van Krimpen/Leefbaar Krimpen/VVD/D66) lijkt nauwelijks een vinger aan de pols te houden. Er was al gerekend op 156.000 euro uit bodemexploitatie.

2020

Er is gekozen voor een gefaseerde aanpak. In maart wordt begonnen met het bouwrijp maken van het deel dat niet vervuild zou zijn. Na afronding van deze “Fase 1” worden in juli verdere werkzaamheden gestaakt voor een “heroriëntatie”.

Er blijkt nog meer gif in de grond te zitten, de zwakte van de damwanden staat een diepe(re) afgraving niet toe, er zitten meer obstakels in de grond. Gemeente lijkt voor te sorteren op een hooguit gedeeltelijke sanering (download).

Voor GroenLinks Krimpen aan den IJssel is de maat vol. Na een halve eeuw eisen wij een definitieve en duurzame oplossing komen voor dit gifschandaal. Help mee en sluit je aan!

Contact